Technika IchimokuGiełda, podróże i książki oczami inwestora :-)

Dawno nie było nowego wpisu, bo po prostu, by odpocząć od wyzwań wydawniczych, postanowiłem zrelaksować się na turnieju szachowym, sponsorowanym przez fundację jednej ze spółek giełdowych (pula nagród wynosząca 12 000zł to jak na szachy nie najgorzej).

Po prostu zwyciężył głód gry, a ten sezon szachowy był dla mnie wręcz katastrofalny przez pandemię, która spowodowała odwołanie większości imprez, na które planowałem się udać (w tym amatorskie Mistrzostwa Świata organizowane przez FIDE), więc jak tylko usłyszałem, że turniej się odbędzie, nie mogło być inaczej.

Szare komórki trzeba rozgrzewać, by nie zardzewiały, a szachy to idealny trening logicznego i strategicznego myślenia, które przyda się też przecież na giełdzie, na przykład wtedy, gdy trzeba wskazać bratu dobre miejsce na zakupy 😉

Wracając do turnieju zagrałem fatalnie. Mój cały zapał został wypompowany już w pierwszej rundzie, gdzie trafiłem na jednego z naszych najlepszych juniorów – aktualnego juniorskiego Mistrza Polski i brązowego medalistę Mistrzostw UE.

Tak ciężkiej gry dawno nie miałem. Czułem się jak Borgov w moskiewskim finale z Harmon. Przeciwnik zastawiał cały czas pułapki i trzeba było zachować czujność sapera, gdyż ominięcie jednej często prowadziło do drugiej. Po partii miałem wrażenie, że mózg mi wyparował 😉 Wygrałem z wielkim trudem, a tego dnia po południu była jeszcze druga runda, więc żona musiała się nieźle namęczyć, by mnie oprzytomnić 😉

Po czterech rundach byłem niepokonany, ale potem zaczęły już wychodzić braki „wolnych rezerw”. Można to porównać do sytuacji maratończyka, który pierwszy kilometr biegnie na maksymalnych obrotach, niczym najszybszy sprinter, bijąc rekord na 100, 200 i 400 metrów, ale im bliżej mety, tym bardziej początkowy sprint zaczyna ciążyć. W ostatniej partii przeoczyłem piękną kombinację z poświęceniem wieży, prowadzącą do zwycięstwa i wybrałem najgłupszy z możliwych ruchów, po czym mogłem się już jedynie poddać, po ponad trzygodzinnym pojedynku. 🙁

Ostatecznie mój słaby wynik z trzeciego turnieju zaprzepaścił szansę na wygraną w klasyfikacji.

No nic, za rok muszę się bardziej postarać i tyle, a na otarcie łez pozostaje mi tegoroczny brązowy medal z Drużynowych Mistrzostw Śląska. 🙂

PS Jako, że turniej był pod egidą Fundacji JSW, to wypada zrobić jakiś wpis o sytuacji na wykresie owej spółki. Na dniach postaram się rzucić okiem na jej wykres. 🙂